Nurt systemowy w psychoterapii, znany również jako terapia systemowa, to podejście terapeutyczne, które skupia się na analizie i interwencji w kontekście systemów społecznych, zwłaszcza w rodzinie i innych związkach. Podejście to zakłada, że jednostka nie istnieje w izolacji, ale jest częścią większego systemu, w którym relacje i wzajemne oddziaływania odgrywają kluczową rolę.

Główne cechy terapii systemowej

Terapia systemowa kładzie nacisk na zrozumienie problemów jednostki w kontekście jej otoczenia społecznego. Problemy jednostki są postrzegane jako wynik relacji z innymi członkami systemu.
Jednym z kluczowych obszarów terapii systemowej jest analiza struktury rodzinnej. Terapeuta bada wzorce komunikacji, role rodzinne, i inne dynamiczne elementy, które wpływają na funkcjonowanie rodziny.
W terapii systemowej zmiana jednostki jest zwykle widziana jako efekt zmiany w całym systemie. Poprzez wprowadzanie modyfikacji w relacjach, terapeuta stara się wpływać na samopoczucie i zachowania poszczególnych członków systemu.
Terapia systemowa przyjmuje, że systemy społeczne dążą do homeostazy, czyli równowagi. Zmiana w jednym obszarze systemu może prowadzić do reorganizacji innych obszarów w celu utrzymania równowagi.

Jak wygląda proces terapeutyczny w terapii systemowej

Terapeuta analizuje wzorce komunikacji w rodzinie lub innym systemie, identyfikując potencjalnie szkodliwe lub nietrafione sposoby komunikowania się.
Terapeuta pomaga członkom systemu zrozumieć, jak ich zachowania wpływają na siebie nawzajem oraz jak pewne wzorce mogą być przenoszone z pokolenia na pokolenie.
Terapeuta wspiera członków systemu w wprowadzaniu zmian, poprzez eksperymentowanie z nowymi wzorcami komunikacji i rozwiązaniami problemów.
Terapia systemowa koncentruje się również na rozwijaniu zasobów systemu, pomagając zidentyfikować i wykorzystać mocne strony oraz wsparcie dostępne w danej rodzinie czy grupie.

Sklep