Oralny charakter w psychoanalizie odnosi się do jednego z charakterologicznych typów osobowości opisanych przez Sigmunda Freuda. Jest to jedna z faz rozwojowych psychoseksualnych, która ma miejsce we wczesnym okresie życia dziecka. Faza oralna jest związana głównie z rozwojem buzi i jamy ustnej jako strefy erogennej.

Osoby o dominującym oralnym charakterze mogą wykazywać pewne cechy i wzorce zachowania wynikające z doświadczeń i konfliktów związanych z tą fazą rozwojową. Oto kilka cech, które mogą być charakterystyczne dla osoby o oralnym charakterze:

Zależność i potrzeba bliskości: Osoby o oralnym charakterze mogą być skłonne do silnej zależności od innych osób. Mogą odczuwać silną potrzebę bliskości, opieki i uwagi ze strony innych.
Pragnienie satysfakcji i przyjemności: Osoby o oralnym charakterze mogą być bardziej skoncentrowane na satysfakcji natychmiastowych potrzeb i przyjemności. Mogą mieć tendencję do poszukiwania przyjemności, zarówno w sferze fizycznej, jak i emocjonalnej.
Lęk przed odrzuceniem: Osoby o oralnym charakterze mogą odczuwać silny lęk przed odrzuceniem i utratą bliskich relacji. Mogą czuć się niepewnie i niespokojnie, gdy są samotne lub gdy odczuwają brak wsparcia lub akceptacji.
Przejadanie emocji: Osoby o oralnym charakterze mogą mieć skłonność do wyrażania swoich emocji poprzez jedzenie lub inne formy przyjemności fizycznej. Mogą mieć trudności w radzeniu sobie z emocjami w sposób adekwatny i konstruktywny.
Problemy z autonomią: Osoby o oralnym charakterze mogą mieć trudności z rozwinięciem poczucia autonomii i niezależności. Mogą być bardziej skłonne do polegania na innych i trudno im podejmować decyzje samodzielnie.

Warto zaznaczyć, że charakter oralny jest jednym z wielu charakterologicznych typów osobowości opisanych w psychoanalizie i nie oznacza, że wszystkie osoby mające pewne cechy oralne mają zaburzenia osobowości. Jest to jedynie jeden z aspektów rozwoju psychoseksualnego, który może wpływać na pewne wzorce zachowań i tendencje u jednostki.

MB.

Sklep